Pustynia Atacama - na innej planecie

Kiedy wyjeżdżamy z pasma Kordyliery Domeyki rozpościera się przed nami jałowa płaszczyzna. Nieregularne, czerwone, pomarańczowe, a później szare i brunatne skały zaczynające sie u wlotów dolin Księżycowej i Śmierci, znikają ustępując miejsca nieskrępowanej, płaskiej krainie. Linia horyzontu rozmywa się gdzieś w bezkresie, w odległości, której nie da się ocenić. Pływa i faluje, migocze. Sprawdzam teren na mapie w telefonie, bo wydaje mi się, że w oddali majaczy coś jakby jezioro. Faktycznie, na północny-wschód od Calamy znajduję spore solnisko. Nie jestem jednak w stanie stwierdzić czy to rzeczywiście to, czy tylko złudzenia wywołane falującym nagrzanym powietrzem.

Andy? Niekoniecznie

Nie da się ukryć, że kiedy pomyślałem o wyjeździe do Chile przed oczyma stanęły mi potężne, ośnieżone szczyty Andów. Nie da się też ukryć, że przez dłuższą chwilę marzyłem o zdobyciu któregoś z tych kolosów. Czasem jednak nie wszystko idzie po naszej myśli.

Nad Pacyfikiem

Lecąc do Chile wiedziałem, że w pierwszy weekend pojedziemy nad ocean. Jednak nie przypuszczałem, że zaledwie po 3 dniach tak bardzo będę chciał wyrwać się ze stolicy. Perspektywa rześkiego, oceanicznego powietrza, jakiejkolwiek bryzy, choćby drobnego podmuchu wiatru była niezwykle pociągająca.

Santiago De Chile

Sporo czasu przyszło mi spędzić w stolicy Chile. To był mój punkt bazowy, z którego ruszałem poznawać inne regiony kraju, i do którego wracałem po tych drobnych wyskokach. W pierwszych dniach miałem jednak problem z polubieniem tego miasta...

¿Por qué Chile?

Na pytanie, które postawiłem w tytule, mógłbym odpowiedzieć bardzo krótko i zwięźle: dla ludzi. A dokładniej dla jednego.

Z buta

Dawno już nie było porządnego wędrowania

Oj jak mi tego brakowało. Prawdziwej wiosny, słońca i ciepłego powietrza (pomijając miesiąc pobytu w Chile w pełni lata - to nie to samo!). I takiej niezobowiązującej wędrówki - pieszej - przed siebie, bez konkretnego celu. Żeby tylko cieszyć się tą aurą i tym co dokoła.