Potyczki z Trygławem

Gdyby tego wieczoru ktoś wyjrzał przez drzwi małej górskiej chatki, zobaczyłby cztery rozbłyski światła błądzące w odległości jakichś 200 metrów od niego. Usłyszałby niespokojne głosy, prawdopodobnie w obcym dla siebie języku. Może się kłócili, spierali o coś. Pewnie by do nich wyszedł albo zawołał. Tak się robi w górach, szczególnie po zmroku. Ale tego wieczoru mała górska chatka była pusta.

Opowieść w mokrych butach

Chodzić mi się zachciało. I co dziwne, zachciało mi się chodzić jeszcze w Gruzji, kiedy taszczyłem po górach ponad 15 kilowy plecak. Widocznie organizm się jednak nie nachodził. No to poszedłem, z Wołosatego na zachód, Głównym Szlakiem Beskidzkim. Nie liczyłem, że przejdę go w całości, bo nie miałem wystarczająco czasu. Chciałem wędrować, a  GSB dawał ku temu wyborną sposobność.

Trochę niżej - De Los Lagos

Krajobraz, widziany z okna taksówki wiozącej nas z lotniska do centrum Puerto Montt, dziwnie przypominał Polskę. Soczysta zieleń drzew i traw była czymś tak niezwykłym, po tym co widziałem w Chile wcześniej, że przez chwilę miałem wrażenie powrotu do ojczyzny. Temperatura też spadła do normalnego letniego poziomu, było przyjemnie ciepło, ale daleko od nieznośnego skwaru.

Pustynia Atacama - na innej planecie

Kiedy wyjeżdżamy z pasma Kordyliery Domeyki rozpościera się przed nami jałowa płaszczyzna. Nieregularne, czerwone, pomarańczowe, a później szare i brunatne skały zaczynające sie u wlotów dolin Księżycowej i Śmierci, znikają ustępując miejsca nieskrępowanej, płaskiej krainie. Linia horyzontu rozmywa się gdzieś w bezkresie, w odległości, której nie da się ocenić. Pływa i faluje, migocze. Sprawdzam teren na mapie w telefonie, bo wydaje mi się, że w oddali majaczy coś jakby jezioro. Faktycznie, na północny-wschód od Calamy znajduję spore solnisko. Nie jestem jednak w stanie stwierdzić czy to rzeczywiście to, czy tylko złudzenia wywołane falującym nagrzanym powietrzem.

Andy? Niekoniecznie

Nie da się ukryć, że kiedy pomyślałem o wyjeździe do Chile przed oczyma stanęły mi potężne, ośnieżone szczyty Andów. Nie da się też ukryć, że przez dłuższą chwilę marzyłem o zdobyciu któregoś z tych kolosów. Czasem jednak nie wszystko idzie po naszej myśli.

Nad Pacyfikiem

Lecąc do Chile wiedziałem, że w pierwszy weekend pojedziemy nad ocean. Jednak nie przypuszczałem, że zaledwie po 3 dniach tak bardzo będę chciał wyrwać się ze stolicy. Perspektywa rześkiego, oceanicznego powietrza, jakiejkolwiek bryzy, choćby drobnego podmuchu wiatru była niezwykle pociągająca.

Santiago De Chile

Sporo czasu przyszło mi spędzić w stolicy Chile. To był mój punkt bazowy, z którego ruszałem poznawać inne regiony kraju, i do którego wracałem po tych drobnych wyskokach. W pierwszych dniach miałem jednak problem z polubieniem tego miasta...

¿Por qué Chile?

Na pytanie, które postawiłem w tytule, mógłbym odpowiedzieć bardzo krótko i zwięźle: dla ludzi. A dokładniej dla jednego.

Z buta

Dawno już nie było porządnego wędrowania

Oj jak mi tego brakowało. Prawdziwej wiosny, słońca i ciepłego powietrza (pomijając miesiąc pobytu w Chile w pełni lata - to nie to samo!). I takiej niezobowiązującej wędrówki - pieszej - przed siebie, bez konkretnego celu. Żeby tylko cieszyć się tą aurą i tym co dokoła.

W poszukiwaniu zimy

Koniec grudnia na Pomorzu daleki był od zimowej aury. Temperatury dodatnie, a o śniegu można było pomarzyć. Wyruszyliśmy więc na południe w poszukiwaniu prawdziwej zimy. Gdzie bowiem można było jej szukać jeśli nie w górach?